Osteopatia jest to metoda diagnozowania, leczenia, ale przede wszystkim filozofia opieki medycznej. W sferze diagnostyki opiera się na analizie ruchomości tkanki jako miary jej stanu funkcjonalnego. Zatem jakiekolwiek ograniczenie fizjologicznej amplitudy ruchu i zmiana wektora ruchu tkanki, a w dalszej konsekwencji zaburzenie jej prawidłowego napięcia, ukrwienia i kontroli neurologicznej, jest dla osteopatii oznaką jej dysfunkcji i wymaga leczenia.

W procesie leczenia osteopatia wykorzystuje wyspecjalizowane techniki manualne w celu normalizacji ruchomości tkankowej. To, co wyróżnia osteopatię, to filozofia zakładająca działanie wszystkich narządów ciała jako samoregulującej się całości, w każdej chwili dążącej do równowagi. Osteopatia wykorzystuje więc techniki manualne jako narzędzie do wzmacniania tych właściwości organizmu. Innymi słowy, osteopatia nie leczy organizmu – ona wspomaga jego samoleczenie.