Warto przypomnieć, że techniki „MWM” ( Mobilisation with Movement), są to mobilizacje połączone z ruchem, wykonywane na stawach obwodowych, i stanowią połączenie wykonywanych przez terapeutę oraz pacjenta ślizgów z ruchami fizjologicznymi w leczonym stawie. Ich zastosowanie kliniczne jest bardzo szerokie od działania przeciwbólowego, przywracania ruchomości w stawie, aż po nowoczesne techniki stosowane w przypadku „ łokcia tenisisty”. Tak jak w przypadku technik „MWM” wykonywanych w obrębie stawu barkowego, również wykonując daną technikę w stawie łokciowym podczas trwającego ślizgu ( ruch bierny wykonany przez terapeutę), pacjent wykonuje ruch czynny wywołujący ból lub ruch o ograniczonej ruchomości. W trakcie sesji terapeutycznej należy spodziewać się poprawy ( zwiększenie zakresu ruchu, brak bólu podczas ruchu). Zazwyczaj wykonujemy trzy do czterech serii złożonych z dziesięciu powtórzeń. Bierna mobilizacja wykonana jest przez terapeutę w sposób podany przez Kaltenborna ( tzn. równolegle lub prostopadle do płaszczyzny stawowej). Należy przypomnieć, iż mobilizacja połączona z ruchem będzie działać tylko w jednym kierunku, gdy np. podczas zabiegu uda nam się przywrócić ruch zgięcia, to ta sama technika korekcyjna przywróci możliwość wyprostu, w przypadku jego ograniczenia. Terapeuta może zastosować  bierny docisk na końcu osiągniętego zakresu ruchu, w celu dalszego  jego zwiększenia. Docisk ten nie może wywoływać bólu. Utrzymująca się po zabiegu poprawa jest niezbędna do kontynuacji zabiegów. Właściwa reakcja pacjenta pozwala terapeucie podjąć decyzje, czy techniki „MWM” są wskazane i czy staną się częścią terapii danego pacjenta.