Terapia odleżyn stanowi ogromne wyzwanie dla współczesnej medycyny. Problem odleżyn dotknąć może każdego człowieka, niezależnie od wieku, unieruchomionego w łóżku przez dłuższy czas lub przebywającego  w pozycji wymuszonej. Najbardziej zagrożone są osoby z urazami rdzenia kręgowego, ludzie w podeszłym wieku z ograniczeniami fizycznymi, pacjenci hospitalizowani z powodu udaru mózgowego, urazów  wielonarządowych, złamań kości i po operacjach, pacjenci cierpiący  na  nowotwory lub choroby  powodujące wyniszczenie organizmu, chorzy z deficytem odporności. W praktyce fizjoterapeutycznej często możnaspotykamy się spotkać z tym problemem, realizując świadczenia w zakresie rehabilitacji/fizjoterapii domowej u pacjentów przewlekle chorych, w ośrodkach opieki długoterminowej, na oddziałach szpitalnych, w hospicjach. Najczęściej profilaktyka i terapia odleżyn prowadzona jest jako część składowa terapii głównej, dotyczącej zasadniczego schorzenia, bardzo często jednak prowadzenie terapii odleżyn determinuje i dominuje całą pracę z danym pacjentem.