Zasady opieki osteopatycznej zbudowano na holistycznej koncepcji ciała postrzeganego jako kontinuum struktury i funkcji.

W konfrontacji z chorobą osteopatia odwołuje się do autoregulacyjnych własności ciała, obecnych w każdej, nawet najbardziej – zdawałoby się – skomplikowanej sytuacji zdrowotnej pacjenta. Stąd w trakcie diagnostyki osteopata porusza się jednocześnie w dwóch kierunkach: „do” dysfunkcji i „od” dysfunkcji, poszukując nie tylko zaburzeń ruchomości tkanki, ale również potencjalnych stref kompensacji.