Uszkodzenie mózgu niezależnie od przyczyny sprawczej (udar, uszkodzenie mechaniczne, nowotwór itp.) owocuje m.in. zmianą w napięciu mięśniowym. W pierwszym okresie po uszkodzeniu ośrodkowego układu nerwowego obserwuje się obniżenie napięcia mięśniowego określane wiotkością. W okresie późniejszym (po ok. 6 tygodniach) dochodzi do zmiany napięcia mięśniowego w kierunku podwyższonego określanego jako spastyczność. Skutkiem spastyczności jest zmniejszenie elastyczności i długości włókien mięśniowych, co z kolei może prowadzić do przykurczy mięśniowych. Ograniczona rozciągliwość włókien mięśniowych powoduje ograniczenia ruchów nie tylko czynnych, ale i biernych. Dochodzi do trudności w reedukacji funkcji, a w sytuacjach skrajnych do problemów w pielęgnacji. Należy jednak pamiętać, że oprócz zmian w napięciu mięśniowym mogą być obecne zmiany w zachowaniu, owocujące brakiem współpracy, które mogą utrudniać terapię. W takich przypadkach konieczna jest terapia we współpracy z zespołem wielodyscyplinarnym, w skład którego wchodzi m.in. lekarz specjalista rehabilitacji ruchowej, fizjoterapeuta i lekarz specjalista psychiatrii.